بسم الله الرحمن الرحیم

من در استان گیلان زندگی می کنم، یعنی در بیست کیلومتری دریا، اما شاید باورتون نشه که من امسال تابستون اصلاً به دریا نرفتم، نه فکر نکنید، دریا رو دوست ندارم، اتفاقاً هم دریا رو دوست دارم، هم شنا رو، اما متاسفانه اینقدر آدمای... این دریا رو آلوده (با گناه) کردند که اصلاً نمی تونیم سمتش بریم.

(یه استادی رو از قم برای یه دوره آموزشی آورده بودند، به ما گفت رفتم دیروز تو شهرتون یه گشتی زدم، اینجا(تو رشت) چه خبره به اصطلاح بعضیا؛ پاریسه، ما هم از خجالت فقط سرمون آوردیم پایین)

باز میگم فکر نکنید ما باید این جاها رو بذاریم که فقط اون آدمای.... برن، نه کشور ما اسلامیه، اگه ماها استفاده نکنیم، اگه توی این کشور خودمون از طبیعت خدا بهره نبریم، پس کجا بریم!!

بذارید خاطره دیروز رو براتون تعریف کنم.

جاتون خالی دیروز  رفته بودیم قلعه رودخان ( یکی از روستاهای فومن در استان گیلان) ، نمی دونید چقدر قشنگه، حتماً باید ببینید، اصلاً نمیشه زیبای های اونجا رو توی عکس و فیلم گنجوند، چقدر این مسیر خود روستا تا اون قلعه رویایی هستش، من که واقعاً لذت بردم، خوب بگذرم هر چی بگم باز کم گفتم، اما چشمتون روز بد نبینه، بعضیا با یک وضعی، آدم شرمش میومد سرش رو بالا بیاره، حالا نه فقط گناه بدحجابی و موسیقی های آنچنانی، (آخه تو روز روشن توی کشور اسلامی، موسیقی حرام توی اون طبیعت قشنگ خدا)  ماها هم هستیم که یه سری گناهانی رو مرتکب میشیم که شاید اون کسایی که ظاهر بدی دارند مرتکب نشن.

همه اینا رو گفتم که بگم هر گناهی که انسان انجام میده، نه بر خود انسان بلکه بر تمام عالم هستی تاثیر بد میذاره، بنابراین خواهشاً طبیعت خدا رو با گناه آلوده نکنیم، البته هیچ وقت گناه نکنیم.

و هر گناه جدیدی که انسان مرتکب میشه، یه بلا و بیماری جدید اضافه میشه.

امام رضا (علیه السلام) می فرماید: «هرگاه بندگان، مرتکب گناهانی شوند که قبلاً انجام نمی داده اند، خداوند بلاهایی را برایشان پدید آورد که سابقه نداشته است.» (میزان الحکمه،ج4، ص1901)

امام علی (علیه السلام) می فرماید:«هرگاه گناهان آشکار شوند، برکت ها از میان می رود.» (غررالحکم، حکمت4030)

البته یه چیزی هم بگم تا یادم نرفته؛ با این حال ناشکری نکنیم که بگیم فقط یه سری با گناه آلوده کردند، نه یه سری جوون هم که حالا شاید ظاهراً بهشون بگن سوسول، دیدم دارند وضو می گیرند، واقعاً نمی دونید چقدر از دیدن این صحنه خوشحال شدم (حالا ببینید خدا و امام زمان –علیه السلام- چقدر خوشحال شدند)، بعدش هم باهم نماز جماعت برپا کردند. (البته نمی گم اشخاصی با چنین ظواهری نمازخون نیستند، نه از این خوشم اومد که توی چنین جایی به این صورت نماز خوندند.)

بسم الله الرحمن الرحیم

«با یاد خدا دلها آرام گیرد»، این جمله خیلی آشناست، یکی از آیه های آرام بخش قرآن که خیلی شنیدیم.

یکی از اساتید می گفتند زمان قدیم آسایش کم بود، اما مردم آرامش بیشتری داشتند و اما الان برعکس شده، واقعاً آرامش کم شده، از آمار بیماریهای روحی میشه فهمید.

اما خداوند متعال توی قرآن کریم که کتاب برنامه های زندگی ماست، به ما یاد داده که اگه روحمون آزرده شد و آرامش خودمون از دست دادیم، چطور آرامش حقیقی رو به دست بیاریم نه این که بریم سراغ موسیقی هایی که بیشتر مخدر اعصاب و روان هستند، البته موسیقی که سالم باشه خوب چیز بدی نیست، اما آرامش واقعی و همیشگی به دنبال نداره.

خداوند مهربون چند چیز رو به عنوان آرامش موقت نام برده، از جمله؛ همسر __ البته از نوع خوبش___(وَ جَعَلَ مِنها زوجَهَا لیَسکُنَ الیها.... و چند آیه دیگر) (آیه 189سوره مبارکه اعراف)،

منزل ( وَاللهُ جَعَلَ لَکُم مِن بُیُوتِکُم سَکَناً)(آیه 80 سوره مبارکه نحل {باید تسمیه خونه به مسکن(اسم مکان در زبان عربی) از همین جهت یعنی محل و مکان آرامش باشه} ، 

شب ( ....و جَعَلَ اللَیلَ سَکَناً....)(آیه 96 سوره مبارکه انعام و چند آیه دیگر).

همچنین ذکر خداوند در قرآن کریم به عنوان آرامش بخش یاد شده که این مورد آرامش واقعی و دائمی را به دنبال دارد. خداوند از چند چیز به عنوان ذکر نام می برد، از جمله؛  قرآن(انا نحن نَزّلنا الذکر .....)

اهل بیت (علیهم السلام) ( فاسئلوا اهل الذکر...) (آیه 7سوره مبارکه انبیا) { در تفاسیر منظور از اهل ذکر، اهل بیت (علیهم السلام) بیان شده است.}

نماز (.... وأقِمِ الصلاةَ لِذِکری) (آیه 14 سوره مبارکه طه).

بنابراین قرآن کریم، نماز و اهل بیت (علیهم السلام) سبب آرامش دائمی می شوند. انشاءالله خداوند توفیق دهد.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:«هر لحظه که بر فرزند آدم بگذرد و او در آن لحظه به یاد خدا نباشد، روز قیامت حسرتش را خواهد خورد.» 

بسم الله الرحمن الرحیم

اول سلام

گفتم اولین مطلبم رو در مورد امام زمان (علیه السلام) بنویسم؛

اسم وبلاگمو، آفتاب گذاشتم اما چشمم بارونی از نیومدنت ای امام غریب من،

 شاید حرفام تکراری باشه، اما  می نویسم، این که چرا دلمون واسه اماممون تنگ نمیشه، چرا دیگه سراغشو نمی گیریم، حواسمون به همه چی هست اما از یه مسئله مهم غافلیم، نمی دونم شمایی که می خونی تا حالا یه احساسی رو درک کردی، یه حس خیلی دردناک، که یه انسان کامل، واسطه فیض، رحمت محض، الان هست داره زندگی می کنه اونم تو عصر ما، اما کنار ما نیست ، درسته که مثل خورشید پشت ابر ازشون بهره می گیریم اما خودشو نمی بینیم، نوازششو احساس نمی کنیم، شایدم هیچ وقت تو عمرمون ....

اما حالا که نیومده، ببینیم چی از ما می خواد، تا مرهم دلش باشیم نه ....

یازده بار شمردیم و یکی باز کم است

                                           قطعه گم شده­ ای از پر پرواز کم است

این همه آب که جاریست نه اقیانوس است

                                           عرق شرم زمین است که سرباز کم است

«خواندن دعای سلامتی امام زمان (علیه السلام) در قنوت نماز، سبب برآوردن 99حاجت می شود»

                              **برای سلامتی و ظهور آقا صلوات**